Management
De term manager en directeur wordt door elkaar gebruikt merk ik. Ook in Nederland worden die termen door elkaar gebruikt. Een directeur staat voor mij als een persoon die richting geeft aan een bedrijf. Het bewaken en eventueel aanpassen van de missie en doelen hoort daarbij. De manager zit op uitvoerend niveau en bewaakt de processen die het mogelijk maken de doelen te halen. De manager staat borg voor de kwaliteit van het producten en diensten. Keuzes welke investeringen in goed gereedschap en andere gebruiksvoorwerpen, gebouwen en vervoer nodig zijn, de menselijke component met gemotiveerd personeel en uiteindelijk de winst na aftrek van investeringsafschrijvingen valt onder de taken van de manager. Helaas zie ik hier in Suriname maar al te vaak een directeur die zetelend in Paramaribo niet veel meer dan geld van klanten incasseert. Ook nepotistisch gedrag is te vinden met ongekwalificeerd familie en kennissen die mee teren op de geïncasseerde bedragen. Wat zonde denk ik dan. Suriname heeft zo’n enorme potentie om een economisch topland te zijn. Grote hoeveelheid aan bodemschatten zijn hier beschikbaar. Veel verschillende mensen en culturen die, als ze zich tot “Wan Piepel” omvormen zonder racisme en vooroordelen naar elkaar toe, enorme kansen kunnen creëren. Slimme mensen met een hart voor Suriname zijn er voldoende, ben ik van overtuigd. Maar om een economisch topland te worden heb je dan wel goede managers nodig die er voor gaan vechten de Surinaamse potentie uit te baten. In dit opzicht kijk ik graag naar Noorwegen waar grote hoeveelheden olie gevonden zijn. De Noorse politiek heeft toen besloten het kapitaal te steken in hun kinderen: de toekomst. Scholing wat niet alleen gericht is op kennisvergaring maar ook op samenwerking, elkaars expertise waarderen, sociale ontwikkeling; gezondheid preventief en curatief; infrastructuur in al zijn aspecten. Allemaal maatregelen zodat, wanneer de olievoorraad op is, hun kinderen nieuwe mogelijkheden hebben om van een goed verdiende boterham te genieten.
Meer dan genoeg directeuren in Suriname, lijkt me. En te weinig goede managers. Althans bij de overheid. Particulier is een ander verhaal want daar moet ieder dubbeltje verdiend worden en goed management is dan cruciaal.
Sinds de onafhankelijkheid is het geen regering gelukt een voor het volk betekenisvolle draai aan het bestuur te geven. Corruptie, nepotisme blijft maar voortwoekeren. Het tijdens de onafhankelijkheid beloofd kapitaal, is grotendeels verdwenen. Ik ben benieuwd langs welke kanalen het restant van het beloofde kapitaal gaat vloeien. Om eerlijk te zijn zie ik het een beetje somber voor de bevolking in. Winsten worden niet herinvesteert. Goud opbrengsten worden besteed aan bling-bling om een populaire uitdrukking te gebruiken. Winsten uit houtkap zou mooi besteed kunnen worden aan duurzame bosbouw of natuurbescherming om zo weer inkomen te genereren uit de toeristenindustrie, denk ik dan als idealist. Voor de kust is recentelijk olie en gas gevonden. Zouden de politiek en overheid in staat zijn deze bodemschat voor hun volk te laten werken. Hopelijk gaat de hoop onder de bevolking niet verloren. Niet vergeten, denk ik positief: Suriname, een land met enorme potentie is met goed management voor het oprapen en een zegen voor de bevolking.
